Jak bardzo może spaść cena złota?

28% od stycznia i 44% w rok! A to wszystko na aktywie o relatywnie niskiej zmienności. O ile przed rokiem mało kto chciał o nim słuchać, tak teraz zaczyna wyskakiwać z lodówki. Może czas nieco ochłonąć?

Złoto, bo o nim mowa, pokazało w ostatnich miesiącach, na co je stać w otoczeniu dyskontowania coraz luźniejszej globalnie polityki monetarnej (i perspektywy spadku realnych stóp w USA), napięć geopolitycznych, de-dolaryzacyjnych trendów (kolejną ich odsłonę zobaczyć możemy na zaplanowanym za 2 tygodnie szczycie BRICS), czy pędu po kruszec w wydaniu banków centralnych (ostatnio z NBP na czele).

Choć fundamenty wciąż się nie zmieniają, nie oznacza to, że w trakcie tego silnego trendu nie ma prawa zagościć korekta. Ba, korekta jest przecież nieodłącznym elementem każdej hossy. Sentyment do złota zrobił się obecnie jednoznacznie pozytywny, czemu wyraz dają nie tylko przekonujący się powoli prywatni inwestorzy, ale też duże banki inwestycyjne, prześcigające się jeden po drugim w podnoszeniu prognoz na kolejne kwartały.

Do scenariusza korekcyjnego swoje trzy grosze dokładają z kolei banki bulionowe, których ekspozycja short netto przekracza na COMEX 250 tys. kontraktów (każdy opiewa na 100 uncji). Dla jasności, te instytucje w zasadzie zawsze grają na spadek cen, a zarządzają jedynie wielkością tej ekspozycji. W grę na spadek nie były jednak na taką skalę zaangażowane od 2006 roku, a więc dostępnej historii raportów Commitments of Traders.

Tomasz Gessner