Rynek złota na świecie – Raport za 1. kwartał 2021

W 1. kwartale 2021 roku popyt na złoto ukształtował się na poziomie 815,7 ton, a więc był nieco wyższy niż w 4. kwartale 2020 roku (783,4 tony), lecz w porównaniu z 1. kwartałem 2020 roku spadł o 23%. Już na wstępie warto odnotować, że ożywienie popytu konsumenckiego w połączeniu z niemalejącym zainteresowaniem fizycznym złotem inwestycyjnym nieco złagodziło skutki odpływów z funduszy ETF opartych na złocie.

Popyt na złoto w formie sztabek i monet był napędzany głównie przez inwestorów, którzy w niższych cenach tego kruszcu upatrywali okazji do zakupu. Dodatkowym wsparciem dla wyboru tej formy inwestycji stanowiła rosnąca presja inflacyjna, która pobudziła w inwestorach obawy o przyszłość walut fiducjarnych. Finalnie w 1. kwartale 2021 roku inwestycje w sztabki i monety wyniosły 339,5 ton (+ 36% w ujęciu rok do roku), co jest równoznaczne z najlepszym kwartalnym rezultatem od 4. kwartału 2016 roku.

Podczas gdy średnia cena złota w 1. kwartale była o 13% wyższa w ujęciu rok do roku, spadła o 4% w zestawieniu kwartał do kwartału. Spadek cen złota pozytywnie wpłynął na popyt wśród konsumentów, których odstraszył dynamiczny wzrost cen złota w ubiegłym roku. Działo się to w otoczeniu stopniowego wychodzenia części gospodarek z lockdownów i poprawy nastrojów względem ożywienia gospodarczego. Popyt na biżuterię, który w 1. kwartale 2021 roku wyniósł 477,4 tony i był aż o 52% wyższy niż w bardzo słabym 1. kwartale 2020 roku. Z kolei wartość wydatków na biżuterię wyniosła 27,5 miliarda dolarów, a więc była najwyższa od 1. kwartału 2013 roku. Niemniej jednak na tle historycznym popyt na złotą biżuterię pozostał niski w stosunku do pięcioletniej średniej kwartalnej wynoszącej 505,9 ton (-6%).

1. kwartał 2021 roku zdecydowanie nie sprzyjał popytowi na „złote” ETF-y, z których odpłynęło 177,9 ton złota (-9,5 miliarda). Na losie tej formy inwestycji zaważyły wyższe stopy procentowe w USA, umocniony dolar i negatywny trend cenowy, którego źródeł częściowo można upatrywać w redukcji pozycji długich netto na rynku kontraktów terminowych. Finalnie cena złota wyrażonej w dolarach amerykańskich w 1. kwartale 2021 roku spadła ona o 10%.

W pierwszym kwartale banki centralne kontynuowały trend zakupowy – globalne rezerwy złota w skarbcach tych instytucji wzrosły o 95,5 tony, jednak były niższe o 23% niższe w ujęciu rok do roku, ale o 20% w zestawieniu kwartał do kwartału. Dużą rolę odegrał tu Centralny Bank Węgier, który w 1. kwartale 2021 roku dodał do swoich rezerw 63 tony złota.

Zużycie złota w technologii w 1. kwartale 2021 roku wzrosło o 11% w ujęciu rok do roku, ze względu na poprawę zaufania wśród konsumentów. Popyt na poziomie 81,2 tony okazał się nieco wyższy niż pięcioletnia średnia kwartalna, która wynosi 80,9 tony.

Całkowita podaż złota w 1. kwartale 2021 roku spadła o 4% w ujęciu rok do roku. Wzrost produkcji w kopalniach został zrównoważony przez spadek recyklingu złota, co miało bezpośredni związek z niższymi cenami tego kruszcu.

Inwestycje – rynek złota 1. kwartał 2021 roku

W 1. kwartale 2021 roku na rynek złota inwestycyjnego oddziaływały dwie przeciwne siły. Z jednej strony obserwowaliśmy ogromne zainteresowanie rynkiem złota w formie sztabek i monet, przy jednoczesnym odpływie z funduszy ETF opartych na złocie. W konsekwencji wartość inwestycji w złoto ukształtowała się na poziomie 161,6 tony (+16% w ujęciu kwartalnym, -71% w zestawieniu rok do roku) i była o połowę niższa w stosunku do pięcioletniej średniej kwartalnej, która wynosi 356,4 tony.

Z analizy WGC wynika, że na rezultaty złota w 1. kwartale 2021 roku wpłynął przede wszystkim czynnik „kosztu alternatywnego”. Wraz ze wzrostem oczekiwań inflacyjnych, wzrosła rentowność amerykańskich Treasuries; w momencie kulminacyjnym, który przypadł na ostatni miesiąc 1. kwartału, rentowność 10-letnich obligacji skarbowych USA wyniosła 1,74 %.

Inwestycje w złoto: ETF-y

1.kwartał 2021 roku był drugim z rzędu kwartałem znaczących odpływów z funduszy ETF; na przestrzeni ostatnich 6 miesięcy „złote” ETF-y straciły łącznie 308 ton. Zgodnie z raportem Commitment of Traders Commodity Futures Trading Commission (CFTC) liczba pozycji długich na amerykańskim rynku kontraktów terminowych spadła do najniższego poziomu od czerwca 2019 roku. Działalność inwestycyjna za pośrednictwem ETF, OTC i giełd bez wątpienia miała swój udział w zepchnięciu cen złota poniżej 1700 USD/oz.

Początek roku przyniósł skromny napływ do ETF-ów opartych na złocie. W styczniu tego roku globalne zasoby „złotych” ETF-ów zasiliło 14 ton złota. Niemniej jednak to by było na tyle z pozytywnych informacji dla tej klasy aktywów, bowiem kolejne dwa miesiące nie przyniosły wyłącznie straty. Widać tu pewną analogie do 4. kwartału 2016 roku, kiedy podobnie jak teraz, tak i wtedy przeszacowano oczekiwania, co do przebiegu i wielkości wzrostu gospodarczego oraz wysokości stóp procentowych w USA. W tej sytuacji nie dziwi fakt, że za zdecydowaną większością strat funduszy ETF opartych na złocie stoją inwestorzy z Ameryki Północnej – fundusze notowane na tamtejszych giełdach w ciągu kwartału straciły 145,4 ton (-8,1 miliarda USD). Inwestorzy w tym regionie poświęcili zdecydowanie więcej uwagi bardziej ryzykownym klasom aktywów, czego najlepszym dowodem były korzystne zmiany dla rynku akcji. Warto odnotować, że ograniczenie inwestycji w złoto dotyczyło wyłącznie rynku „papierowego” – inwestycje w sztabki i monety przez cały kwartał utrzymywały się w rekordowym poziomie (+26,3 tony, +1,6 miliarda USD).

Fundusze europejskie straciły w ciągu kwartału 51,7 tony (-2,5 miliarda USD), przy czym największy udział w całokształcie odpływów należy przypisać inwestorom z Wielkiej Brytanii i Szwajcarii (odpowiednio: -39 ton, -11 ton). Z kolei fundusze notowane na niemieckich giełdach odnotowały stosunkowo niewielkie odpływy; na przestrzeni kwartału straciły zaledwie 0,6 tony (-54,4 milionów USD).

Przeciwną drogę obrali inwestorzy z Azji: wpływy do chińskich funduszy ETF opartych na złocie wyniosły 11,5 tony, a tym samym wzrosły do ​​rekordowego poziomu 72,4 tony. Jak podaje WGC, główną motywacją dla chińskich inwestorów do ulokowania kapitału konkretnie w tej formie aktywów były zmienność na giełdzie i niższe ceny złota.

Inwestycje w złoto: złote sztabki i monety

1. kwartał 2021 roku dla złotych sztabek i monet niewątpliwie można zaliczyć do udanych. Złoto inwestycyjne w postaci fizycznej zaskarbia sobie uwagę coraz szerszej publiczności, tzn. nowych inwestorów, którzy w obawie przed utratą wartości walut fiducjarnych podejmują decyzję o wejściu na ten rynek. Popyt na poziomie 339,5 ton uzmysławia, że niższe ceny złota w 1. kwartale zostały uznane przez inwestorów za okazję. Było to szczególnie widoczne wśród inwestorów z Chin, gdzie spadek cen złota stał się głównym motorem napędowym do zakupów większej ilości złota. Dodatkowym wsparciem dla cen tego metalu w omawianym okresie była urzeczywistniająca się presja inflacyjna, która pojawiła się w odpowiedzi potężne bodźce fiskalne i monetarne wprowadzone w celu zwalczania ekonomicznych skutków pandemii.

Warto odnotować, że znaczącej poprawie uległ popyt na złote monety, który w ujęciu rok do roku wzrósł o 22% do 95,7 tony, a więc najwyższego poziomu od początku raportów sporządzanych przez WGC.

Inwestycje w fizyczne złoto w Chinach

Popyt na złote sztabki i monety w Chinach w 1. kwartale 2021 roku wyniósł 86 ton (+133% w ujęciu rok do roku i o 21% więcej niż w 1. kwartale 2019 roku). Zarówno w przypadku fizycznego złota inwestycyjnego, tak i w odniesieniu do popytu na złotą biżuterię kierunek nadawała poprawa warunków gospodarczych oraz 9% spadek ceny złota w lokalnej walucie.

Twórcy raportu wskazali, że wraz z poprawą koniunktury w kolejnych miesiącach złoto wciąż powinno czuć się dobrze. Niemniej jednak stwierdzili, że dynamika może osłabnąć w reakcji na niedawną stabilizację ceny złota.

Inwestycje w fizyczne złoto w Indiach

Popyt na złote sztabki i monety w Indiach uległ poprawie trzeci kwartał z rzędu – w ujęciu rok do roku wzrósł o 34% do 37,5 tony – tym samym plasując 1. kwartał 2021 roku na pierwszym miejscu pod względem wielkości popytu od 2015 roku. Podobnie jak w przypadku Chin, tak i w Indiach, wzrost popytu na fizyczne złoto inwestycyjne szedł w parze z rosnącym zainteresowaniem złotą biżuterią. Tutaj również największą rolę odegrała niższa cena złota w lokalnej walucie i poprawa wskaźników ekonomicznych.

W przypadku Indii dodatkowo doszedł aspekt zmniejszenia cła na złoto, który wraz z umocnieniem rupii przez większą część kwartału pozytywnie wpływał na nastroje indyjskich konsumentów. Cena złota w lokalnej walucie w lutym i marcu skorygowała się odpowiednio o 5,6% i 5,2%, przy czym te cofnięcia były postrzegane przez inwestorów detalicznych jako okazja do zakupu. Według oficjalnych danych import złota do Indii w marcu osiągnął najwyższy poziom od dekady i wyniósł 164 tony. Szczególną popularnością cieszyły się sztabki o wadze 50 i 100 gramów.

Inwestycje w fizyczne złoto w Turcji

Popyt na złote sztabki i monety w Turcji w 1. kwartale 2021 roku wyniósł 44,3 tony, co jest równoznaczne z niemal dwukrotnym wzrostem w stosunku do 1. kwartału 2020 roku (+23,3 tony). Inwestorzy skorzystali z niższych cen złota i zwiększyli ilość złota w swoich portfelach w odpowiedzi na oczekiwania wewnętrznych zawirowań na tle politycznym i konsekwencji osłabienia lokalnej waluty. Przypuszczenia te okazały się uzasadnione – nagła decyzja o zwolnieniu prezesa centralnego banku Turcji w połowie marca spowodowała gwałtowną przecenę liry i odbicie krajowej ceny złota.

Inwestycje w fizyczne złoto na Bliskim Wschodzie

Niższe ceny złota były głównym motorem napędowym dla wzrostu popytu na złote sztabki i monety na Bliskim Wschodzie, jednak słabość w Iranie (+6,2 tony, czyli -30% w ujęciu rok do roku) przełożyła się na 5% spadek w ujęciu rok do roku w całym regionie. Jednym z kluczowym – o ile nie kluczowym – determinantem okazała się relatywnie stabilna cena złota w lokalnej walucie przez co aspekt poszukiwania okazji był zdecydowanie mniej znaczący.

Inwestycje w fizyczne złoto w USA

Popyt na złote sztabki i monety w Stanach Zjednoczonych wzrósł o 77% w ujęciu rok do roku do 26,3 tony, uzyskując dwukrotnie lepszy rezultat niż pięcioletnia średnia kwartalna, która wynosi 12 ton. Był to najsilniejszy kwartał w USA od 2. kwartału 2016 roku, kiedy to popyt wyniósł 27,1 tony. Niemniej jednak wynik z pierwszych trzech miesięcy 2021 roku przewyższył roczne rezultaty osiągnięte w latach 2018-2019, gdy ukształtował się na poziomie odpowiednio 26,1 tony i 19,7 tony.

Dane z raportów sugerują, że inwestorzy w Stanów Zjednoczonych w 1. kwartale podchodzili do wszelkiego rodzaju inwestycji w sposób nieostrożny, tzn. ich aktywność inwestycyjna skupiła się praktycznie wyłącznie na kupowaniu, a w niewielkim stopniu na odsprzedaży lub realizacji zysków.

Inwestycje w fizyczne złoto w Europie

Popyt na złote sztabki i monety w Europie pozostał bardzo silny i wyniósł 65 ton, tym samym przekraczając pięcioletnią średnią kwartalną (48,2 tony) o przeszło 35%. W ujęciu rok do roku popyt był o 11% niższy, jednak nie stanowi to przedmiotu większego zaskoczenia, bowiem na ten okres przypadła największa panika związana z pandemią i zawirowania dotyczące Brexitu.

Inwestorzy w całym regionie pozytywnie zareagowali na spadek cen złota w 1. kwartale, jednak nie da się odmówić roli innych czynników, które przyczyniły się do wzmożonego zainteresowania kruszcem. Mowa przede wszystkim o ujemnych realnych – a w niektórych przypadkach również nominalnych – stopach procentowych.

Biżuteria – rynek złota 1. kwartał 2021 roku

Co prawda, popyt na złotą biżuterię wzrósł w 1. kwartale 2021 roku, jednak nie dał rady całkowicie wyrwać się z sideł pandemii COVID-19. Jak co roku, tak i teraz prym w całokształcie globalnego zapotrzebowania na złotą biżuterię wiodły dwa największe rynki tego kruszcu, tj. Chiny i Indie.

Warto zwrócić uwagę, że na tle historyczny, pierwsze trzy miesiące roku są z reguły słabsze od pozostałych trzech kwartałów z uwagi na czynnik sezonowości. Z tego względu warto zwrócić uwagę, że procentowy spadek w 1. kwartale 2021 roku wyniósł zaledwie 7%, a więc był zdecydowanie niższy niż w ostatnich latach. Pokazuje to siłę „wygłodniałego” konsumenta, który nadrabiał utracone w 2020 roku możliwości i czerpał z niższych cen złota.

Co istotne wartość wydatków na biżuterię kształtowała się w ostatnich latach znacznie powyżej średniej i w 1. kwartale 2021 roku wyniosła 27,5 miliarda USD, czyli o 25% więcej niż średnia kwartalna z pięciu lat (22,1 miliarda USD).

Popyt na złotą biżuterię w Chinach

Popyt na złotą biżuterię w Chinach wzrósł do 191,1 tony, osiągając najwyższy kwartalny wynik od 2015 roku. I chociaż bardzo szybkie tempo wzrostu (+212%) w dużej mierze wynikało z zestawienia z wyjątkowo słabym pierwszym kwartałem 2020 roku, popyt okazał się o 4% wyższy niż w pierwszym kwartale 2019 roku.

Do najważniejszych determinantów sytuacji na chińskim rynku złota niewątpliwie należy zaliczyć: poprawę sytuacji gospodarczej (najwyższy w historii wzrost PKB na poziomie 18,3%), zwiększenie dochodów do dyspozycji wśród chińskich konsumentów (+13,7% w ujęciu rok do roku), niższe ceny złota w lokalnej walucie i sprzedaż podczas tradycyjnych festiwali.

Popyt na złotą biżuterię w Indiach

Popyt na złotą biżuterię w Indiach był wyższy o 39% w ujęciu rok do roku i ukształtował się na poziomie 102,5 tony (-22,9 tony w stosunku do 1. kwartału 2019 roku). W ujęciu nominalnym popyt na złotą biżuterię w Indiach wzrósł o 58% w zestawieniu rok do roku do rekordu do 431 miliardów rupii.

Wzrost zakupów związany z sezonem ślubnym napędzały przede wszystkim niższe ceny złota w lokalnej walucie, które spadły poniżej psychologicznego oporu na poziomie 50 000 rupii/10 gramów i doprowadziły do uwolnienia tłumionego popytu. Wzrostu zapotrzebowania na złoto wśród indyjskich konsumentów leży również w poprawie nastrojów opartej na wzroście aktywności gospodarczej.

Popyt na złotą biżuterię w Turcji i na Bliskim Wschodzie

W 1. kwartale 2021 roku popyt na złotą biżuterię w Turcji okazał się wyższy o 5% w ujęciu rok do roku i wyniósł 9 ton. Niemniej jednak w zestawieniu z mniej burzliwym okresem – dajmy na to 1. kwartałem 2019 roku – spadł o 6%. Lokalna cena złota spadała w styczniu i lutym, po czym zaliczyła gwałtowne odbicie po tym, jak w połowie marca prezes tureckiego banku centralnego musiał ustąpić ze stanowiska. W konsekwencji wzrostu cen odradzający się popyt został gwałtownie stłumiony.

Z kolei w całym regionie Bliskiego Wschodu popyt na złotą biżuterię okazał się o 5% niższy w ujęciu rok do roku z uwagi na pogarszającą się sytuację pandemiczną. Wzrost wygenerowany przez Arabię Saudyjską, Egipt i Kuwejt okazał się niewystarczający, żeby zrównoważyć słabość w innych krajach – szczególnie w obliczu licznych ograniczeń w turystyce.

Popyt na złotą biżuterię w USA

Popyt na złotą biżuterię w USA wzrósł o 6% w ujęciu rok do roku do 24,3 tony, a tym samym przyniósł najlepszy wynik od 1. kwartału 2009 roku. W ujęciu nominalnym oznacza to wzrost o 21% w zestawieniu rok do roku do 1,4 miliarda USD. Poprawa nastrojów konsumentów, która nastąpiła w skutek postępów w dystrybucji szczepionek i wprowadzonym bodźcom fiskalnym miała fundamentalny wpływ na wielkość popytu na złotą biżuterię w regionie. Sektor po raz kolejny skorzystał na „wymuszonym” przekierowywaniu funduszy, które w normalnych warunkach zostałyby wydane na podróże, posiłki w restauracjach, różnorakie wyjścia.

Popyt na złotą biżuterię w Europie Zachodniej

Pandemia COVID-19 odcisnęła trwałe piętno na europejskim rynku złotej biżuterii – szczególnie w odniesieniu do kwestii logistycznych i nastrojów konsumentów, co było najlepiej widoczne na rynku brytyjskim. Finalnie popyt na złotą biżuterię w regionie spadł o 8% w ujęciu rok do roku do 9,8 tony przy umiarkowanym wzroście we Francji (+4%) i we Włoszech (0,5%), natomiast spadku w Niemczech i Wielkiej Brytanii odpowiednio o 8% i 30%.

Banki centralne – rynek złota 1. kwartał 2021 roku

Banki centralne nowy rok rozpoczęły od zakupów – w 1. kwartale 2021 roku globalne zasoby złota w skarbcach tych instytucji wzrosły o 95 ton. Niemniej jednak w stosunku do 1. kwartału 2020 roku ich skala była o 23% mniejsza. Warto odnotować, że w 1. kwartale duże przełożenie na całokształt popytu na złoto wśród banków centralnych miały rynki wschodzące. W odniesieniu do największych skrajności tego kwartału, które miały kluczowy wpływ na popyt na złoto wygenerowany przez te instytucje, należy zaliczyć Węgry, które były największym nabywcą w omawianym okresie (+63 tony) oraz Turcję, która znalazła się po przeciwległej stronie i sprzedała 31,5 tony złota.

Zakupy złota przez banki centralne

W 1. kwartale 2021 roku za zdecydowaną większość zakupów odpowiadały cztery banki centralne, tj. Węgry, Uzbekistan, Indie oraz Kazachstan, które dodały do swoich rezerw odpowiednio: 63 tony, 23,3 tony, 18,7 tony oraz 8 ton złota.

W marcu rynek złota obiegła informacja, że Narodowy Bank Węgier potroił swoje zasoby złota i obecnie procentowy udział tego metalu w rezerwach banku wynosi 14% (94,5 tony złota). Warto przypomnieć, że jest to pierwszy zakup złota przez Węgry od października 2018 roku, kiedy to bank dodał do swoich rezerw 28,4 tony i czwarty pod względem wielkości jednorazowy miesięczny zakup na świecie od stycznia 2009 roku.

Z kolei w odniesieniu do Banku Rezerw Indii, który od grudnia 2017 roku regularnie kupuje złoto, w 1. kwartale 2021 roku znacznie zwiększył skalę zakupów w stosunku do średniego kwartalnego poziomu od początku 2018 roku, który wynosi 9,9 tony. Obecnie w skarbcu Banku Rezerw Indii znajduje się 695,3 tony złota (7% całkowitych rezerw).

Sprzedaż złota przez banki centralne

W 1. kwartale 2021 roku wystąpiła pewna analogia pomiędzy ilością banków, które miały znaczący wpływ na wielkość popytu na złoto w analizowanym okresie, tzn. cztery wspomniane wcześniej banki zasadniczo rozszerzyły swoje rezerwy złota, podczas gdy cztery kolejne w dużym stopniu wpłynęły na uszczuplenie globalnych zasobów w skarbcach tych instytucji.

I tak oto tureckie rezerwy złota spadły o 31,5 tony do 512,6 tony (38% całkowitych rezerw). Co istotne, był to trzeci kwartał z rzędu sprzedaży netto przez Turecki Bank Centralny i największy kwartalny spadek zasobów złota w Turcji od 2017 roku. Decyzja o sprzedaży była podyktowana głównie trwającym kryzysem na tle gospodarczym i walutowym, gdzie od połowy lutego wartość liry spadła niemalże o 18%.

Kolejnymi istotnymi sprzedawcami złota w 1. kwartale były Filipiny, Emiraty Arabskie i Rosja, które zredukowały swoje rezerwy o kolejno: 24,9 tony, 6,7 tony i 3,1 tony złota.

Czy w 2021 roku banki centralne pozostaną nabywcami złota?

W odniesieniu do perspektyw dla kierunku banków centralnych w zakresie zakupów i sprzedaży złota, twórcy raportu WGC wskazali, że duże, sporadyczne zakupy, które na przestrzeni ostatnich miesięcy przeplatały się z licznymi wyprzedażami znacząco utrudniają ogląd przyszłego trendu. Niemniej jednak WGC jest pozytywnie nastawiona do perspektyw dla złota w stosunku do kierunku banków centralnych.

„Pozostajemy jednak wierni naszym oczekiwaniom kontynuacji zakupów netto w tym roku, ponieważ uważamy, że pozytywny sentyment do złota pozostaje w dużej mierze niezmieniony w społeczności banków centralnych. W drugim kwartale opublikujemy wyniki naszej ankiety przeprowadzonej wśród banków centralnych, która zapewni świeży ogląd na ich obecne nastawienie i zamiary wobec złota jako aktywa rezerwowego” – czytamy w raporcie.

Technologia – rynek złota 1. kwartał 2021 roku

Ostatnie kwartały nie były najlepszym okresem dla zużycia złota w technologii, chociaż na tle innych sektorów, działalność tego obszaru zaczęła dosyć szybko odżywać – już w 3. kwartale ubiegłego roku widoczny był spadek spowolnienia w sektorze technologicznym.

Co istotne, w 1. kwartale 2021 roku zużycie złota w technologii wrosło o 11% w ujęciu rok do roku do 81,2 tony, korzystając głównie na odradzającym się popycie konsumenckim. Sektor elektroniczny, który odpowiada za większość popytu na złoto w przemyśle, odnotował wzrost o 13% w ujęciu rok do roku do 66,4 tony. Natomiast pozostały popyt generowany przez przemysł wzrósł o 9% w ujęciu rok do roku do 12 ton, podczas gdy zużycie złota w dentystyce wciąż powoli spadało (-9% do 2,9 tony). Jeśli chodzi o ten sektor, głównym winowajcom negatywnego trendu pozostały wysokie ceny złota i dalsze odraczanie usług w zakresie dentystyki, które „mogły poczekać”.

Silne tempo wzrostu w zestawieniu rok do roku wynika po części z porównaniem z relatywnie słabym I kwartałem 2020 roku, czyli okresem „wchodzenia” w pandemiczną panikę. Wówczas sektor znacząco ucierpiał przede wszystkim na blokadach w łańcuchach dostaw. Niemniej jednak w zestawieniu z względnie spokojnymi okresami, jak chociażby 1. kwartał 2019 roku czy 1. kwartał 2018 roku, popyt wygenerowany przez sektor technologiczny w pierwszych trzech miesiącach tego roku zdołał się odbudować – obecnie utrzymuje się na bardzo typowym poziomie dla 1. kwartału. 4% spadek w ujęciu kwartał do kwartału nie jest niczym nienaturalnym, ponieważ leży przede wszystkim w sezonowych wahaniach charakterystycznych dla zużycia złota w technologii.

Popyt na złoto w technologii z podziałem na sektory

Popyt w sektorze LED wzrósł w pierwszym kwartale od 10 do 13% w ujęciu rok do roku. Głównym motorem napędowym dla silnego popytu na złoto w odniesieniu do tego sektora było przede wszystkim rosnące zapotrzebowanie na wysokiej klasy elektronikę użytkową, taką jak laptopy, tablety i telewizory, a także ożywienie w sektorze motoryzacyjnym.

W 1. kwartale 2021 roku sektor łączności bezprzewodowej utrzymał stały wzrost na poziomie 2-4% w ujęciu rok do roku korzystając głównie na dalszym wdrażaniu technologii 5G. W dalszej perspektywie WGC widzi potencjał dla wzroście zużycia złota m.in. w motoryzacji (autonomiczne systemu w pojazdach) i kosmonautyce (produkcja wysokiej klasy urządzeń bezprzewodowych).

Miniony kwartał okazał się bardzo dobrym okresem dla sektora PCB, który w ujęciu rok do roku odnotował wzrost na poziomie 15-18%. W tym przypadku po raz kolejny ujawniają się konsekwencje wyjątkowo słabego 1. kwartału 2020 roku, kiedy to Chiny, które generują największe zużycie złota w sektorze, zostały objęte pandemicznymi ograniczeniami.

Popyt na złoto w pozostałym przemyśle wzrósł o skromne 9% do 12 ton w ujęciu rok do roku. Dwa główne składniki popytu – luksusowe pozłacane akcesoria i jari (złota nić używana przy produkcji tradycyjnej indyjskiej odzieży) – zostały ograniczone przez trwające zakłócenia związane z COVID-19.

Podaż złota w 1. kwartale 2021 roku

W 1. kwartale 2021 roku podaż złota ogółem spadła o 4%, pomimo zwiększonej produkcji wydobywczej, która wraz ze znoszeniem pandemicznych restrykcji w ujęciu rok do roku wzrosła o 4% do 851 ton.

Recykling złota w 1. kwartale 2021 roku

Główną przyczyną negatywnego trendu była podaż wygenerowana przez recykling złota (spadek o 8% w zestawieniu rok do roku). Przy 10% spadku cen tego metalu względem rekordowego poziomu z sierpnia 2020 roku i łatwo dostępnych zapasach starej, złotej biżuterii, które zostały spieniężone w reakcji na silny wzrost ceny złota w ubiegłym roku, 17%, całokształt zmian podażowych bardzo dosadnie ilustruje znaczenie recyklingu złota.

Wydobycie złota w 1. kwartale 2021 roku

Zwiększona produkcja w kopalniach w Ameryce Północnej, w Grasberg w Indonezji i w Mongolii spowodowały, że wydobycie złota sięgnęło najwyższego poziomu w historii w odniesieniu do pierwszych trzech miesięcy roku.  Co prawda w ujęciu kwartał do kwartału spadła o 5%, jednak na tle historycznym 1. kwartały z reguły odznaczały się najmniejszą produkcją głównie z powodu sezonowych wahań w Rosji i Chinach. Z racji, że w 1. kwartale 2021 roku ograniczenia związane z pandemią nie były tak odczuwalne, jak w analogicznym okresie w ubiegłym roku, zestawienie rok do roku będzie prawdopodobnie bardziej miarodajne w drugim kwartale.

Niemniej jednak analizowany okres nie był przychylny dla wszystkich regionów, które mają duży wpływ na całkowita podaż złota generowaną przez produkcję kopalnianą. W wyniku wstrzymania produkcji w kopalni Porgera w kwietniu ubiegłego roku wydobycie w Papui-Nowej Gwinei spadło o 19% w ujęciu rok do roku. Z kolei w Argentynie produkcja złota spadła o 13% w zestawieniu rok do roku z powodu opóźnień spowodowanych przez COVID-19 w kopalni Veladero. W Peru natomiast pozostałości po pandemicznych ograniczeniach spowodowały, że produkcja złota była o 9% niższa w ujęciu rok do roku. Również w Chinach wydobycie złota nie odbiło się, a produkcja złota spadła o 2% w ujęciu rok do roku.

Opracowano na podstawie raportu World Gold Council.